Kees en Jacqueline

Wat gaat de tijd toch snel! Als we net in India zijn geweest, voelt het altijd zo lang voor we weer kunnen gaan, maar voor we het weten waren we voor de 5e keer weer op reis naar India. Omschakelen naar het Indiase ritme gaat steeds makkelijker. En wat is het genieten om tijd door te brengen met Prempaul, Alice, de kinderen en de familie van Prempaul.

Zoals jullie al hebben gelezen en gezien via onze sociale mediakanalen zijn ze in India begonnen met de uitbreiding van de kerk. Verschillende keren zijn we wezen kijken. Een mooi stuk handwerk/vakwerk. Wat een verschil met Nederland waar we met de nieuwste technieken bouwen. Hier leggen we kant-en-klare verdiepingsvloeren, in India wordt alles ter plaatse gestort. Prachtig werk waar ik uren van kan genieten. Met hun vakkennis en de beschikbare middelen leveren ze een mooi stuk werk af. Als de droogtijd voorbij is kan men weer verder. Er is nog genoeg te doen en te regelen door Prempaul en zijn vader, want er is hier geen aannemer om al het werk te overzien.

Ondanks de bouwwerkzaamheden gaan de wekelijkse kerkdiensten door. Dit betekent veel schoonmaken en improviseren met de beschikbare ruimte, maar ook hier zie je weer dat de mensen er genoegen mee nemen. Een beetje minder ruimte en wat stof op de grond deert hen niet. Wat mogen we met de bouw weer de offervaardigheid zien van onze sponsoren uit Nederland. Door uw steun is deze aanbouw mogelijk. Doordat de prijzen het afgelopen jaar gestegen zijn komen we zoals het er nu naar uit ziet nog een beetje te kort om de kosten dekkend te krijgen. Maar we hebben er alle vertrouwen in dat dit goed gaat komen.

Ook zijn we dit jaar weer naar de sloppenwijken geweest om de mensen te bezoeken. Wat waren ze weer blij om ons te zien en wat blijft het voor ons elke keer weer aangrijpend om het grote verschil tussen rijk en arm te zien. Deze mensen hebben niets. Geen huis, geen vast inkomen en niet iedere dag 3 maaltijden. Deze mensen leven in een tent en alleen als ze afval rapen en verkopen kunnen ze eten die dag. Al generaties lang zijn ze niet anders gewend en het is voor hen lastig om zelfs over een ander bestaan na te denken. Wat een verschil met ons in Nederland. Een dak boven ons hoofd, voldoende proviand in de kast en 3 maaltijden per dag. Wat spreken de mensen hun waardering uit over Prempaul en zijn vader die hen elke week bezoeken, samen de Bijbel openen, voor gaan in gebed, hun meeleven tonen en wekelijks fruit uitdelen. We hebben meegeholpen met de kerstviering en door giften uit Nederland konden we hen voorzien van een schaal, een deken en fruit. Op deze manier hopen we de mensen een beetje te helpen in de tekorten die ze hebben. Dan zie je blijde gezichten en zijn er dankbare woorden.

Natuurlijk sloten we ook aan bij de zondagsschool. Wat een grote club kinderen bezoeken deze bijeenkomsten om de verhalen uit de kinderbijbel van Van Dam te horen en diverse liederen samen te zingen, soms zelfs in het Nederlands. Ook hier genieten we altijd enorm van.

Maar aan al deze dingen kwam weer een eind. Na een verblijf van 5 weken moesten we weer afscheid nemen. Eenmaal weer in Nederland werden we opgewacht door familie met onze warme winterjassen. Daar waren we heel blij mee, want het was heel koud in vergelijking met de temperatuur in India.

Wij willen alle sponsoren, vrijwilligers, bezoekers van onze LBF-shop en verdere verkoopmomenten, vriendelijk bedanken voor hun bijdrage. Door uw steun en met Gods hulp mag de Living Bread Foundation het werk in India doen.

Tevens wensen we iedereen Gods zegen toe voor het nieuwe jaar.

Vriendelijke groeten,
Kees en Jacqueline Potter